Antiogu de Sulcis

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.
Istàtua de Santu Antiogu de Sulcis

Santu Antiogu de Sulcis, est de pònnere in su tempus cando sos Bandalos, unu populu Germanicu, cun Genserico, in su V seculu, dae su nord Europa s'est mòvidu in chirca de terras, est intradu in Gallia, e l'at sutamissa, pustis àteros populos germanicos che lo s'ana ispintos in Ispagna e in Nord Àfrica e l'ant ocupada assumancu po 80 annos. Sicomente fiant Arianos (e negaiant sa divinidade de Cristo), ant perseghidu a sos cristianos catolicos, e meda los ana esiliados in Còrsica, in Sitzilia e in Sardigna. Paret tzertu chi santu Antiogu fut de custos esiliados in Sardigna, e chi inoghe est mortu, ma no martire comente narat una Passio, tardia de su XI-XII seculu, unu contu de su protzessu e de su martiriu, in cue ant adatadu su contu de un àteru Antiogu, Antiogu de Sabaste (martire).

Antiogu est unu nòmene meda difùndiu in Sardigna, e puru su nòmene de un'ìsula minore a sud ovest de sa Sardigna.

Bibliografia[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

(IT) Omar Onnis e Manuelle Mureddu, Illustres. Vita, morte e miracoli di quaranta personalità sarde, Sestu, Domus de Janas, 2019, ISBN 978-88-97084-90-7, OCLC 1124656644. URL consultadu su 6 nadale 2019.