Collage (grupu musicale)

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.

Sos Collage sunt unu grupu musigale sardu chi at preulidu un’èsitu passàbile a caddu intre sos annos setanta e otanta de su sègulu coladu, gràssias a sa partetzipadura issoro a su Festivale de Santu Remu; sa zenia musigale issoro est su popu-rocu italianu, limba in care ant cantadu in sa majoria istremenada de sos casos, grabende finas unas cantas melodias in ispannolu e limitende su sardu a pagos momentos informales de musiga pobulare.

Istòria[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

Su cumparis de sos Collage, in sa formadura issoro cumposta dae sos frades Pedru (ghitarra) e Tore (ghitarra) Fatzi, Pedru Pischedda (ghitarra), Pino Ambrosio (percussuras) e Tummasu Usài (bateria), cumintzat a tocare in sa rezione sua: su grupu est notadu dae Carlo Rossi, chi permitit s’istrenu de su cumparis in su 1975 faghende-li rezistrare su primu discu a 45 furriadas pro Erre Records; custu primu discu colat sena bidu. Posteriormente, su chintete lograt unu cuntratu cun Harmony, marca propiedade de Walter Guertler, e in su 1976 binchit su Festival de Castrocaro cun sa cantone “Due ragazzi nel sole”.

S’annu in fatu, sa fasca “Tu mi rubi l’anima” agabat in su de duos logos in su Festivale de Santu Remu de 1977 e cùmbidat a sos Collage s’oportunidade de fagher su brincu mannu chirru a sa pobularidade. In su 1978, Harmony pùbrigat s’ellepè “Sole Rosso” chi bendet meda; in su 1979, su cumparis de su Collage leat parte torra a su Festivale cun sa cantone “La gente parla”, escrita da Claudio Daiano. In su 1.980, li tocat a s’individuale “Donna musica”, finas isse de èsitu mannu.

Su chintete partètzipat a su Festivale àteras duas bias: a sa de XXXI edissiones de su 1981 cun “I ragazzi che si amano” e sa de XXXIV edissiones de su 1984 cun “Quanto ti amo”. S’àrbumu “Stelle di carta” tancat simboligamente un’istajone e, galu in antis de s’agabu de sos annos otanta, su cumparis de sos Collage atopat una crisis artìstiga inevitàbile. A pustis de unu tempus de refressione e unos cantos abandonamentos, a bias de su printzìpiu de sos annos noranta sos frades Fatzi, ùnigos abarrados de sa formadura initziale, tirende profetu dae sa cullaboradura cun àteros mùsigos (intre sos cales Màriu Chessa, biolinista e tecradista de livellu bonu) dant logu a s’isperimentadura de sonoridades noas chi caraterizant su cursu artìstigu nou e su relantzamentu discogràfigu de su cumparis cun s’àrbumu antolòzigu “Setantasesduamiza”, chi cuntenet finas fascas bias.

In su 2003, naschent sas atmosferas noas de “Abitudini e no”, un’àrbumu abertu dae su puntu de bista musigale, refininadu e no prebisìbile in nudda, in ue intumbidamentos jazz e funky si fundent in su recursamentu de argunas melodias, cando chi sas àteras fascas de su repertòriu de su cumparis retzint unu corpus prenu de sonoridade e rìtimos rocu-blues.

In su 2010, nch’essit s’àrbumu dupru biu isetadu gasi meda, chi cuntenet finas s’individuale “Non ti dimenticherò”, chi titularizat s’ellepè. Su cuntzertu est istadu rezistradu in s’austu de 2012 in Muro Leccese (Letze). Sos Collage imprendent una turnè in logu istranzu logrende un’èsitu particulare in Ispanna, paìsos chi zai lis fiat istadu favoràbile in su tempus coladu.

Dae su tur de 2012, intrat a su grupu Frantziscu Astara, baterista e percussionista.

Su puntu de fortza bogale de su cumparis est semper istadu in sos coros, meda agradàbiles e armònigos e presentes in su prus de sas cantones. Pro su chi pertocat sa boghe solista, su chi cantat est avesarmente Tore Fazzi: prus raras bias cantant frade suo Pedru e Pedru Pischedda, chi non format parte prus de su grupu.