Massimo Pittau: diferèntzias tra is versiones

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.
Content deleted Content added
→‎Òperas: nòminis de tzitadi in sardu
No edit summary
 
Lìnia 51: Lìnia 51:
== Riferimentos ==
== Riferimentos ==
<references/>
<references/>
{{Controllu de autoridade}}
[[Categoria:Sardos]]
[[Categoria:Sardos]]

== Ligàmenes esternos ==

* {{Tzita web|url=http://www.pittau.it/|tìtulu=Situ ufitziale de Massimo Pittau|limba=it|atzessu=2021-10-03}}
* {{Tzita web|url=https://www.treccani.it/enciclopedia/massimo-pittau|tìtulu=Massimo Pittau|situ=Entziclopedia Treccani|limba=it|atzessu=2021-10-03}}<br />
{{Controllu de autoridade}}

Versione currente de is 23:11, 3 Stg 2021


Articulu in nugoresu

Massimo Pittau (Nùgoro, 6 de febràrju de su 1921[1] - Tàtari, 20 de santandria de su 2019[2]) est istadu unu limbìsta e glottologu sardu, istudiòsu de sa limba etrusca, de sa limba sarda e de cussa protosarda. At prubicàu parìtzas chìrcas in supra de sa tziviltàde nuraghèsa e de sa Sardinna istòrica, a bànda dae su cuntestu limbìsticu ebbìa.

Si at picàu sa laurea in lìtteras in Torinu e a Casteddu in filosofia[1], ottenènde sa dotzèntzia libera in su 1959. Professore in sa Facultade de Mazistèrju de s'universidàde tatarèsa, bi at tèntu sa càttedra in Limbistica Sarda e nd'est istàu prèside dae su 1975 a su 1978.

S'idea sua a pìzu de su nugorèsu est accùrtzu meda a su chi pessàbat su limbista tedescu fentomàu Max Leopold Wagner, chin su cale est istàu in rapportu de pìstura. In su 1971 at cumintzàu a fàcher parte de sa Sotziedàde Italiana de Glottologia e, unos dèche annos a pùstis, de sa Cungrèga Glottologica Milanèsa. Est sèmper istàu de su pàrrere chi sos nuràches tenìan iscòpos de carattere relizòsu e chi s'orìzine issoro fit "lìdia" (dae cùghe su favèddu "sardianu", dae su capu de locu Sardis, pro inditàre s'influèntzia miscroasiatica in su sardu).

Pro sos trabàllos suos at bìntu parìtzos premios.

Òperas[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

Grammatica del sardo illustre, 2005.
  • Questioni di linguistica sarda, Pisa, 1956
  • Il dialetto di Nuoro, Bologna, 1956
  • Il linguaggio. I fondamenti filosofici, Brescia, 1957
  • Studi sardi di linguistica e storia, Pisa, 1958
  • Filosofia e linguaggio, Pisa, 1962
  • Problemi di filosofia del linguaggio, Casteddu, 1967
  • Lingua e civiltà di Sardegna, I serie, Casteddu, 1970
  • Aristotele. La Poetica, Palermo, Palumbo, 1972
  • Grammatica del sardo-nuorese, Bologna, 1972, 2ª edizione 1972, 5ª ristampa 1986
  • Problemi di lingua sarda, Tàtari, 1975
  • La Sardegna nuragica, Tàtari, 1977, 5ª ristampa 1988
  • Pronunzia e scrittura del sardo-logudorese, Tàtari, 1978
  • La lingua dei Sardi Nuragici e degli Etruschi, Tàtari, 1981
  • Lessico etrusco-latino comparato col nuragico, Tàtari, 1984
  • I cognomi della Sardegna. Significato e origine, Tàtari, 1990, 1ª ristampa 1992
  • Testi etruschi tradotti e commentati. Con vocabolario, Roma, Bulzoni, 1990
  • Grammatica della lingua sarda. Varietà logudorese, Tàtari, 1991
  • Poesia e letteratura. Breviario di poetica, Brescia, 1993
  • Ulisse e Nausica in Sardegna, Nùgoro, 1994
  • L'origine di Nuoro. I toponimi della città e del suo territorio, Nùgoro, 1995
  • Origine e parentela dei sardi e degli etruschi. Saggio storico-linguistico, Tàtari, 1995
  • La lingua etrusca. Grammatica e lessico, Nùgoro, 1997
  • I nomi di paesi, città, regioni, monti e fiumi della Sardegna. Significato e origine, Casteddu, Gasperini, 1997, I ristampa 2004
  • La Tabula Cortonensis. Le lamine di Pirgi ed altri testi etruschi tradotti e commentati, Tàtari, 2000
  • Dizionario della lingua sarda. Fraseologico ed etimologico, 2 volumi, Casteddu, 2000 e 2003
  • La lingua sardiana o dei protosardi, Casteddu, 2001
  • Vocabolario della lingua sarda, Casteddu, 2002
  • Lingua e civiltà di Sardegna (II), Casteddu, Della torre, 2004
  • Grammatica del sardo illustre, Tàtari, Delfino, 2005
  • Dizionario della lingua etrusca, Tàtari, 2005
  • Dizionario dei cognomi di Sardegna, 3 volumi, Casteddu, L'unione sarda, 2006
  • Toponimi italiani di origine etrusca, Tàtari, 2006
  • La Sardegna nuragica, Casteddu, Della torre, II edizione riveduta e aggiornata 2006
  • Storia dei sardi nuragici, Selargius, Domus de Janas, 2007
  • Il Sardus Pater e i guerrieri di Monte Prama, Tàtari, EDES, 2008, II edizione ampliata e migliorata 2009
  • Dizionario comparativo latino-etrusco, Tàtari, EDES, 2009
  • I toponimi della Sardegna. Significato e origine, II Sardegna centrale, EDES, Tàtari
  • Gli Etruschi nell'Antica Svizzera, Ipazia Books, 2018.

Riferimentos[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

  1. 1.0 1.1 (IT) Massimo Pittau - Linguistica Sarda - Lingua Etrusca - Etruscan Language, in www.pittau.it. URL consultadu su 3 santugaine 2021.
  2. (IT) Cade dal balcone per un malore: muore il linguista Massimo Pittau, in L'Unione Sarda.it, 20 santandria 2019. URL consultadu su 3 santugaine 2021.

Ligàmenes esternos[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

Controllu de autoridadeVIAF (EN51702600 · ISNI (EN0000 0000 8129 7723 · BIBSYS (EN90648484 · BNF (FRcb12021908b (data) · CANTIC (CAa20044914 · CiNii (JAENDA05715958 · GND (DE123996759 · LCCN (ENn81150149 · NKC (ENCSjx20111013031 · NLA (EN35720772 · NLI (ENHE002291006 · NTA (EN070865558 · RERO 02-A003697739 · SBN (ITCFIV022284 · SUDOC (FR028369874 · Trove (EN1057555 · WorldCat Identities (ENn81-150149