Pierre Bourdieu

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.
Custu artìculu est iscritu in sa grafia campidanesa. Abbàida sas àteras bariedades gràficas:

logudoresu · LSC · nugoresu

Pierre Bourdieu (1996)

Pierre Félix Bourdieu (Denguin, 1 de austu de 1930 - Parigi, 23 de grannaxu de 2002) fut unu sotziologu, antropologu e filosofu frantzesu. Bourdieu est connotu in dì de òi commenti unu de is sotziologus de prus importu de sa segunda metadi de su seculu XX. S'opera sua prus famosa, La distinction: critique sociale du jugement de su 1979, est cunsiderada de s'assotziu internatzionali de sotziologia (ISA)[1] commenti unu de is trabballus sotziologicus prus importantis de su seculu. Su pentzamentu suu at esertzitau una influèntzia manna a intru de is scèntzias umanas e sotzialis, ma massimamenti a susu de sa sotziologia frantzesa de su pustigherra.

S'opera sotziologica sua est intzentrada in una analisi de is mecanismus chi produsint is gerarchias a intru de sa sotziedàdi. Bourdieu insistit a susu de s'importàntzia chi tenint a intru de custa reprodutzioni is fatoris culturalis e simbolicus, su chi issu definit capitali culturali, e criticat su valori de fundamentu chi s'analisi marxista giait a is fatoris economicus. Est a nai ca po issu no si podit fueddai de cuntrastus a intru de sa sotziedadi chistionendi sceti de is gherras ca is classis sotzialis faint una contra a s'atra. Bourdieu cherit evidentziai ca su chi est a fundamentu de is raportus de dominiu est sa capatzidadi chi tenint is sugetus ca funt in una positzioni prus arta de fai binciri sa voluntadi insoru. Est a nai sa capatzidadi chi tenint is agentis sotzialis ca gosant de una positzioni dominadora de imponiri is produtzionis culturalis e simbolicas insoru. Po acrarai custa dinamica lompit in su pentzamentu de Bourdieu su cuntzetu de violèntzia simbolica, ca issu definit commenti sa capatzidadi de arrennesciri a no fai biri s'arbitrariedadi de sa produtzioni simbolica. Sa abbilidadi de cuai is raportus de fortza chi ddui funt a suta de is produtzionis simbolicas e de ddas fai atzetai commenti chi fessint legitimas e giustas a is atoris sotzialis dominaus. Si podit nai ca sa violèntzia simbolica est su chi fait essiri is dominaus a favori de is dominadoris chentza de ddu isciri, chentza chi si ndi acatint. Su chi fait andai de acordiu is primus cun is urtimus.

Duncas Pierre Bourdieu insistit commenti is analistas marxistas a susu de s'importàntzia de is lutas internas po fai funtzionai sa sotziedadi, mancai po issu custus cumbatimentus no nascint a intru de is classis sotzialis ma a intru de is chi issu definit commenti campus sotzialis. Su mundu sotziali de is sotziedadis modernas, s'ammostat a Bourdieu commenti chi fessit dividiu in campus, est a nai in cuntestus sotzialis specificus in ui cumpetiri. Custus campus si funt originaus gratzias a sa diferentziatzioni de is atividadis sotzialis e onnia campu est specializau in sa realizatzioni de una determinada atividadi sotziali, commenti po esempiu su campu artisticu o cussu politicu. Ma chi si castiat sa sotziedadi de in artu pighendi⋅de⋅dda in contu de una manera intrea custus campus tenint una autonomia relativa poita s'agatant a intru de una gerarchia e sa dinamica interna insoru est pagu firma giai chi dipendit de is lutas cumpetitivas ca is agentis sotzialis faint po ocupai is positzionis de dominiu.

Su pentzamentu de Pierre Bourdieu at puru donau vida a una teoria de s'atzioni in ui at pentzau in una manera noa a su cuntzetu de habitus. Custa teoria circat de ammostai commenti is agentis sotzialis produsint strategias tenendi contu de is maneras de essiri ca ant concuistau in sa sotzializatzioni e de commenti custas, mancai siant incussientis, funt afrisciadas e adatadas a is netzessidadis de su mundu sotziali. Su traballu de Bourdieu s'organizat duncas a intru de tres cuntzetus fundamentalis: s'habitus commenti printzipiu de atzioni de is agentis, su campu commenti spatziu de cumpetitzioni sotziali e sa violèntzia simbolica commenti primu mecanismu de impositzioni de is raportus de dominatzioni.

Su pentzamentu de Bourdieu est de cunsiderai a intru de su struturalismu costrutivista.

Biografia[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

Pierre Bourdieu est nasciu in su 1930 a Denguin, una bidda de sa provintzia de Béarn, me is Pirineus Atlánticus. Est fillu de Noémie Duhau e Albert Bourdieu, ca in vida sua at fatu su massaju e su pustinu. Bourdieu fiat fillu solu.[2] Est istetiu pesau a intru de unu mundu agràriu in ui sa limba prus impitada no fiat su frantzesu ma s'otzitanu, in sa varianti bearnesa. Bourdieu fiat fillu de una cultura segundaria ca no beniat tenta in cunsideru de sa cultura ufitziali de sa Frantza de s'epoca. Custa cunditzioni dd'at permitiu giai de is primus annus de iscola de arrexonai a susu de is dinamicas de dominiu chi ddui funt a intru de sa sotziedadi.[3]

Bourdieu a pustis de ài fatu is primus annus de liceu in Pau, sa citadi prus manna a costau de sa bidda sua, sighit su cunsillu de unu professori suu e in su 1948 andat a studiai a Parigi in su liceu Luis-le-Grand. In su 1951 arrennescit a intrai in sa École Normale Supérieure (ENS) e in su 1954 si diplomat in Filosofia cun una tesi a susu de is Animadversiones de Leibniz. In su 1954 fait su professori de filosofia in su liceu de Moulins ma s'annu a pustis benit tzerriau po sa leva de su servitziu militari. Incummintzat a Versailles gendi servitziu a intru de is fortzas psicologicas de s'esertzitu fintzas a candu no ddu faint stesiai in Algerìa po arrexonis de disciprina. Funt is annus in ui s'Algerìa est ancora colonia frantzesa e gherrat po s'indipendèntzia sua. Bourdieu est a su servitziu de is fortzas de appaxiaméntu.

Is annus bivius in Africa tenint unu importu mannu a intru de sa carriera sua.[4] Is istudius de etnografia fatus a susu de s'Algeria funt a fundamentu de su pentzamentu suu e ddi permitint de incummintzai sa carriera academica commenti assistenti de filosofia in sa Facultadi de Literas de Algeri.

In su 1960 torrat a Parigi po fai de assistenti a Raymond Aron in s'Universidadi de Parigi e duus annus a pustis in su 1964 arrenescit a agatai logu commenti professori in s'universidadi de Lilla (Frantza).

In su 1962 si cojat cun Marie-Claire Brizard e cun issa fait tres fillus: Jerónimo, Emmanuel e Lauren.

In su 1964, Bourdieu si unit a s'iscola École pratique des hautes études (EPHE), ca in su 1975 at a cambiai nomini po si nai École des hautes études en sciences sociales (EHESS). In cuss'annu atotu incummintzat sa collaboratzioni cun Jean-Claude Passeron e impari pubbricant su libru Les Héritiers. Gratzias a su sutzessu ca ddi coberat cust'opera scrufit sa prima visibilidadi commenti sotziologu a foras de su mundu academicu. [5].

In su 1965, cun Un Art moyen. Essais sur les usages sociaux de la photographie, e in su 1966 cun L’amour de l’Art, Pierre Bourdieu incummintzat una filera de trabballus chi pertocant is praticas culturalis, chi ant a ocupai una parti essentziali de su trabballu sotziologicu suu me is annus a pustis, e ca in su 1979, dd'ant a permitiri de pubbricai La Distinction : critique sociale du jugement, ca est s'opera sua prus connota.

Morit in su 2002 po curpa de unu cantzeru a is purmonis.

Bibliografia de Bourdieu[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

  • Sociologie de l'Algérie, P.U.F., Paris, 1956
  • The Algerians, Beacon Press, Boston, 1962
  • cun A. Darbel, J. P. Rivet e C. Seibel, Travail et travailleurs en Algérie, Mouton, Paris, 1963
  • cun Abdelmalek Sayad, Le déracinement. La crise de l'agriculture traditionnelle en Algérie, Minuit, Paris, 1964
  • cun J. C. Passeron, Les héritiers, Minuit, Paris, 1964
  • cun J. C. Passeron, Les étudiants et leurs études, Mouton, Paris, 1964
  • cun Luc Boltanski, R. Castel e J.C. Chamboredon, Un art moyen. Essai sur les usages sociaux de la photographie, Minuit, Paris, 1965
  • cun J. C. Passeron e M. de Saint-Martin, Rapport pédagoqique et communication, Mouton, Paris, 1965
  • cun A. Darbel, L'Amour de l'art, Minuit, Paris, 1966
  • cun J. C. Passeron e J. C. Chamboredon, Le Métier de sociologue, Mouton-Bordas, Paris, 1968; Zur Soziologie der symbolischen Formen, Suhrkamp, Frankfurt, 1970
  • cun J.-C. Passeron, La reproduction. Eléments pour une théorie du système d'enseignement, Minuit, Paris, 1970
  • cun Luc Boltanski e P. Maldidier, La défense du corps, in Social Science Information, vol. 10, nº 4, pp. 45–86, 1971
  • cun Luc Boltanski, Le titre et le poste : rapports entre système de production et système de reproduction, in Actes de la recherche en sciences sociales, vol. 1, nº 2, pp. 95 – 107, 1975.
  • cun Luc Boltanski, Le fétichisme de la langue, in Actes de la recherche en sciences sociales, vol. 1, nº 4, pp. 2– 32, 1975.
  • cun Luc Boltanski, La production de l'idéologie dominante, in Actes de la recherche en sciences sociales, vol. 2, nº 2-3, 1976, pp. 4–73.
  • Esquisse d'une théorie de la pratique, Droz, Genève, 1972
  • La distinction. Critique sociale du Jugement, Minuit, Paris, 1979
  • Le Sens pratique, Minuit, Paris, 1980
  • Questions de sociologie, Minuit, Paris, 1980
  • Ce que parler veut dire. L'économie des échanges linguistiques, Fayard, Paris, 1982
  • Homo academicus, Minuit, Paris, 1984
  • Choses dites, Minuit, Paris, 1987
  • L'ontologie politique de Martin Heidegger, Minuit, Paris, 1988
  • La noblesse d'état, Paris, 1988
  • Réponses. Pour une anthropologie réfléxive, Paris, 1992
  • Les Règles de l'art. Genèse et structure du champ littéraire, Seuil, Paris, 1992
  • La Misère du monde, Paris, 1993
  • Libre-échange, Paris, 1994
  • Raisons pratiques. Sur la théorie de l'action, Seuil, Paris, 1994.
  • Sur la télévision; suivi de l'emprise du journalisme, Paris & Dijon-Quetigny: Éditions Liber, distribution Seuil
  • Méditations pascaliennes. Éléments pur une philosophie négative, Paris: Seuil
  • La domination masculine, Seuil, Paris, 1998

Referèntzias[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

  1. International Sociological Association (ISA)
  2. Bourdieu, Pierre (2004) Esquisse pour une auto-analyse: 109. Raisons d’agir.
  3. Von Sprecher, Roberto, Cristiano, Javier, y Gilletta, Matías (coords.) (2007), Teorías sociológicas. Introducción a los contemporáneos. Córdoba: Editorial Brujas: 79.
  4. Criado, Enrique Martin (2008) Les deux Algéries de Pierre Bourdieu. Bellecombe en Bauges: Editions du Croquant.
  5. Philippe Masson, La fabrication des Héritiers, Revue française de sociologie, 2001.