Esperanto

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.
Bandera de s'esperanto

S'esperanto est una limba ausiliare internatzionale, creada in 1887 da Ludwik Lejzer Zamenhof. Est de sas plùs connòchidas intra de sas limbas ausiliarias internatzionales(LAI). Presentada in su Unoa Libro (Primu libru) còmente limba internatzionale ( Ligvo Internacia), piga pois su nomene de Esperanto dae Doktoro Esperanto, còmente su creatore fiat nomenadu. Sa limba naschet, in sa voluntade de su criadore, pro faghere faeddare pòpulos diferentes. Sas leges de su Esperanto sunt istadas iligidas intra varias limbas istudiadas pro Zamenhof , pro essere fatziles de intedere e cun su propriu mannigu espressivu de sas limbas etnicas. Sas paràulas benint dae su latinu, sas limbas romantzas, limbas germanicas e limbas slavas. Ultimamènte si aniant puru paràulas de limbas indoèuropeas, cumente su giaponesu. Si contat chi funt 120 sas natziones in su mundu chi, a dia de oe, tenent faeddantes de esperanto. Dogna annu s' Associatzione Universale Esperanto organitzat unu cungresu cun intra sos 1500 e sos 2500 esperantistas. Sigundu unu istudiu de su prof. Sidney S. Culbert de s'Universidade de Washington, 1.6 miliones de personas faeddant s' esperanto cun unu livellu 3 de limba furestèra.

S'esperanto in Wikipedia[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

S'esperanto tenet tamben sa Wikipedia sua.

Esemplos[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

Pater Noster in esperanto[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

« Patro nia, Kiu estas en la ĉielo,
sanktigata estu Via nomo.
Venu Via regno,
fariĝu Via volo,
kiel en la ĉielo tiel ankaŭ sur la tero.
Nian panon ĉiutagan donu al ni hodiaŭ
kaj pardonu al ni niajn ŝuldojn,
kiel ankaŭ ni pardonas al niaj ŝuldantoj.
Kaj ne konduku nin en tenton,
sed liberigu nin de la malbono.
(Ĉar Via estas la regno kaj la potenco
kaj la gloro eterne.)
Amen »

Patro Nia:

Pinocchio in esperanto[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

« Estis iam...!
- Reĝo! - certe tuj diros miaj malgrandaj legantoj.
- Ne, geknaboj, vi eraris. Estis iam lignopeco.
Ĝi ne estis ligno luksa, sed simpla peco el stako, tia, kian vintre oni metas en la fornon aŭ kamenon, por bruligi fajron kaj varmigi la ĉambron.
Mi ne scias, kiel okazis, sed fakto estas, ke iun tagon ĉi tiu lignopeco venis en la laborejon de maljuna lignaĵisto, kies nomo estis majstro Antono, kvankam ĉiuj nomis lin nur Ĉerizo pro la nazopinto, ĉiam brila kaj ruĝa, simile al matura ĉerizo.

 »

(Le aventorj de Pinokjo (trad. Giuseppe Croatini).)


Ligamines esternos[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]