Limbazu romanescu
Articulu in nugoresu
Su romanèscu est unu limbàzu chi si chistiònat in Roma; si dèpet tènner a banda dae sos atteros chi bi at in su Làtziu, ca issos tènen meda prus itte bìer chin sos dialètos de s'Italia de Zosso, a s'imbèsse de su romanescu chi est prus unu sotziolètu nàschiu dae s'allèga toscana chi non atteru. Difàtis, issu bènit dae tottus sos manìzos limbìsticos chi sas Nationes toscanas nde fachìan imprèu in sa tzittàde romana e in sa Corte de su papa, dae sa secunda meidàde de su Chimbichèntos in sùsu. E dùncas, no est ispàntu chi sa grammatica de custu limbàzu non sìche istèsiet meda dae s'italianu, tantu chi unu chi favèddat pètzi italianu pòdet cumprènder chène istròbu perùnu su chi est nànde unu chi su romanèscu lu chistiònat a lèstru.
Una caratteristica de su limbàzu est sa manéra "gretza" chi issu tènet pro nàrrer fìntzas pacu cosa. Irròccos, paràgulas malas e frastìmmos, chi su populu minòre impreàbat dae tempus anticu ind un'ambiente reliziòsu meda, sun in abbundàntzia.