Bibbia

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.
Una Bibbia de Gutenberg.

Sa Bibbia (dae su gregu βιβλία = biblìa, plurale de biblìon, chi cheret narrere liberos) est su liberu sagradu de sa religione de sos ebreos e de sos cristianos.

Sos liberos chi cumponen sa Bibbia sun istados iscritos in d'unu periodu de tempus chi andat dae su 900 a. C. a su 100 d. C. Sos testos pius antigos sunu in su Liberu de sos Juighes ("Cantu de Débora") e de su Pentateuco, chi sun datados in s'época de sos duos regnos (dae su X a su VIII sec. a. C.).

Bibbia cristiana[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

Si cumponede de duas partes, Antigu Testamentu e su Nou Testamentu. S'Antigu cumprendet 46 liberos o libereddos. Sos pius nodidos sunt Genesi, Esodu,su liberu de su profeta Isaia, de Geremia; su liberu de sos Salmos. Su Nou Testamentu cumprenedet 27 liberos: ammentamos sos Vangelos: de Mateu, Marcu, Luca e Giuanne. Sas Literas de Santu Paulu, de Santu Padru, s'Apocalisse. S'Antigu Testamentu est istadu iscritu in ebraicu (pagos liberos in gregu). Su Nou Testamentu est istadu iscritu in gregu (koinè) in su primu seculu de s'era cristiana.Sa bibbia po seculos est istada "trascrita" a manu dae sos amanuenses, in sos monasterios. Est su primu liberu istampadu dae Gutemberg in su 1400. Oe est traduida intrea o in parte in guasi totas sas limbas. Sa Bibbia est istada bortada in limba sarda (nugoresa) dae Bobore Ruju (Salvatore Ruju, Salvatore Ruiu).[1]Est unu liberu fondamentale po sa cultura occidentale e no solu. Suggetos de sa Bibbia sunt istados presentados in sa pintura, iscultura, literatura, in mùsica e in su tzìnema. In su Medioevu, iscenas de sa Bibbia beniant pintas in sos muros de sas crejas, cando zente meda non ischiat legere, e fut sa Bibbia de sos poberos.


  1. Sa Bibbia sacra, bortada in limba sarda dae Bobore Ruju, introdussione di Bobore Ruju supra sa metodolozia de sa tradussione e s'esezesi bibrica, presentassione de Mussennore Ottorinu Alberti, prefassione de Massimo Pittau, illustrassiones de Elio Moncesi, Edizioni Solinas 2003; L'Unione Sarda 2006.