C
Artìculu in LSC
Sa C (manna) o c (minore), si leghet ci, est sa de tres lìteras de s'alfabetu sardu; est una cunsonante chi in sardu si podet iscrìere solu simple.
Sonos e mudamentos
[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]Sa C podet àere duos sonos diferentes:
- Unu sonu tostu [k] si est sighida dae sas lìteras a,o,u o dae cale si siat cunsonante.
- Unu sonu durche [t͡ʃ] si est sighida dae e, i.
A s'ispissu sa C tosta, si est in su cumintzu de sa paràula e est pretzèdida dae vocale, tendet in sa pronùntzia a mudare in G (es. “su cane” si podet lèghere “su gane”), mentras sa C durche tendet, mescamente in su logudoresu/nugoresu, a mudare in TZ (es. “it. città” > “camp. citadi” > “log. tzitade”). In tzertas biddas barbaritzinas sa C tosta càmbiat in unu sonu cramadu corfu de gùturu iscritu chin sa lìtera h o puru, segundu àteros, cun unu apòstrofu a càmbiu de sa ci.
In prus sa C, in sos limbàgios nugoresos, est usada a càmbiu de sa G logudoresa e campidanesa (es. “amigu” > “nug. amicu” - bìdere lenitzione).