Cuntierra usuàriu:Antonalta

Page contents not supported in other languages.
Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.

Saludi Antonalta, beni beniu in Bichipedia, s'enziclopedia lìbera!

Bonu traballu e bonu spassiu de pati de totus is bichipedianus.

Po incumentzai a ajudai, castia po primu su tutorial e sa pagina de ajudu. Castia cali funti is cincus regulas mannas ki funti is fundamentus de Bichipedia. Castia beni de sçoberai un'allominju (nickname) ki andada beni cun su ki narada in custa pagina po su nomini utenti (si d'olisi cambiai pregunta a unu check user).
Cuntrolla ita podis ponni e ita no podis ponni in Bichipedia e arregorda:

  • no podis introdusi materiali ki est assigurau cun su copyright - si olis introdusi unu traballu de tui ki asi jai postu in paperi o in su web, prima si depisi scriri una litera cumenti esti spiegau innoi
  • s'artìculu depid essiri in lingua sarda e no depidi essiri de pati.

Si ti serbidi ajudu pregunta su sportellu po is informatzionis, kistiona cun d'unu aministradori, in chat o puru cun d'unu bichipedianu chi bisi collegau candu sighis is ùrtimas modìficas.

Per firmare i tuoi post usa il tasto indicato
Per firmare i tuoi post usa il tasto indicato


Po firmai is interventus tuus in is paginas de is discussionis ponidì a ligi: a ita serbidi sa firma e impera su tastu chi bisi in pitzus.

Beni beniu fintzas de pati mia e, si tenis bisonju de ajudu, no timasta a mi cicai. A si biri, --Elcaracol 11:14, 22 Fre 2009 (CET)[risponde]



 traduiscione de antonalta:
     
A s’Italia  

Ho patria mia; muros bido e arcos, antariles, istatuas e culunnas e de sos avos,turres, ma sa gloria no bido; no bido ferru, ue de laros carcos, antigos babbos dein.Pius no bi punnas a bantos, e t’umilias in aggravos. Oi cantas feridas, ite malcu, ite samben! Ite miro, pomposa ajana! A chelu pregunto e a su mundu: nademilu unidos, chie l’at batida osie? E peus regiro, ca cadenas l’an dadu pro ampàra; si chi a pilu isortu e chena velu setzida in terra lanza e isconsolada, si costoit sa cara tuncende tra benujos. Pianghe, gia nd’as rejone Italia mia; ma zente a bincher nada, enit in bona sorte e in angustia.

Si fin sos ojos tuos, ena currente, mai podiat piantu, incunzare su dannu chin birgonza; ca dae signora, pobera e teracca. Chie contat o nd’iscriet, chilchende sos passados de su antu, no niat: gia fis forte e como istraca Proite osie? Ue sa forza antiga? Ue almas, ue valores chin costantzia? Chie ti truncheit s’ispada? Chie traigheit? Cal’arte cale istiga o enorme potentzia, alfeit a t’ispuntare alas de oro? Cale ruta fateis? Cale falada, dae tanta altesa in goi basciu logu? Chie pro te isbainat decoro pro ti difender? Dami s’arma, deo ap’arriscare impreu. Faghe o chelu, siat fogu a italicos petos, samben meu. Ue son fizos tuos? Intendo lamas, carros e boghes chin sos tambureris, e in astradas contradas si arman fizos tuos. Iseta Italia; paret ch’ido undadas mannas de pedones e cadderis, e fumu, piuer e lutzighios d’ispadas che tra neula, lampos. No ti cunfortan timoratas lughes? no ti dan dolu a dudosu eventu? Ite atza lean in campos, italicos piseddos? Numes, Numes: in terra anzena pician fogu a pizos. Miseru cudde chi ad in lota apentu, no pro patrios lidos ne pro pia muzere e caros fizos, ma pro chie ad ateros nemigos de anzenas zenias,e chi molzende es brivu ‘e narrer : ( terra mia nadia, s’anima chi mi deis ti so rendende). Oh, arriscados, sagros e distintos tempos antigos chi a crua morte, pro sa patria curriat sa zente a frota; e bois sempre d’onore gloriosos, in tessalicos chintos, ue in Persia, ne fortza ne sorte, restein cun pagos ma volenterosos! Eo creo chi pianta, pedra e unda cun montes bostros, a chie b’iferit, chin sa oghe fidele niat comente tota cuss’ispunda, de trupas imbinchibiles coberit sos corpos de sa Grecia, ubbidientes. Tando, vile e cruele, Serse in s’Ellesponto che giughiat derisa fama a ultimos parentes; e in montijos d’Antela, ue morzende, sutraire a s’ismentigu sa gherra, Simonide soliat; mirende aeras, marinas e terra. E in cavanas lagrimas a rigas, petorra a isalenu e pe tremende, leat in manos sa lira: biados siazis bois chi dezis petu a lantzas nemigas, promore ‘e cudde chi sole bos rende’; bois ch’istimezis Grecia e mundu ammira’. In armas e fastizos, cale amore, giovaneddas mentes, cale amore in agru impreu, dare? Cantu serena, o fizos, s’ora estrema palfeit, cando balentes currezis a su passu pius duru? Che cando a ballos e no a morte andare. Onz’unu ‘e ois, che sende festinu: aspetende s’iscuru inferru e s’unda morta; e no muzere enzeit ne fizu afrantu, cando in anzenu ighinu molzezis chena asos ne piantu. Ma no chena persiana, orrida pena e eterna angustia. Che leones pro traos intro s’acchile, cuddu cumeru o custu aggantzaian e chin sannas, s'irrena’, addentighendel’in sa carre ia; asi persianas trupas bojaian sos gregos petos de iras alluttas. Caddos a bentre in susu chin cadderi benin chi fin imbaru pro sos bintos, chin fuas de carros e de tendas rutas, custringhen feri-feri e tremende che foza, sos tirannos biden comente surzidos e tintos de ruzu samben sos eroes gregos, sunu pro issos, mare de afannos. Ma a pagu-pagu, inchidos dae feltas, a muntone ruein. Bida lis siat a biados chena pecos; finas chi mundu contet o l’iscriat. Ispaltos e in mare isteremados; istudendes’in suta, frien isteddos, che ammentu ostru amadu, pro cantu lestru o lenu che olet. Pro tumba azis altare; e cue, mustrados ana a benner dae mamas a piseddos, raglias de cussu samben. Mujadu in terra, mios beneitos, pro ois mi aso baldules e rena chi bos deit jara lode longamente fintz’a sos polos fritos. Ite si deo puru, a tale iscena daia samben a sa nostra terra; ma ca sorte divessa, no cunsentit chi deo pro Grecia, moribundos lumes tanche, betadu in gherra, asi cust’irgonzosa fama de su poeta s’inventurat, chelfende-lu sos Numes, dia cherrer duret cantu sa ostra durat.