Usuàriu:Antonalta

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.

Deo antonalta, oje bos intaglio/ unu trilussa faeddend'in sardu./ Pro gustu ebbia li fortzei s'azardu,/ ma si no bos piaghet gia lu caglio!

Su culilughe

Sa luna piena, a unu culilughe/ Li neit: “A balla, canta economia! Chin cussa no b'isciaris mesa nughe!” “Si; ”Rispondeit: “Ma sa lughe es mia!”

Dadu chi m'azis nadu ch'andat bene/ e chi podet ancora abberrer buca;/li naro: "Lestru,-lassa frenu e tuca-/ e sa vena satirica mantene!

SA OGHE DE SA CUNSENTZIA

Pared, tia Maria, una balena, ca onzi passu li dat isalenu : ma suta cussu lardu lenu-lenu, remonidu b’at s'anima cun pena. Gia fit cuntenta ma inghiriortas, l’ana lassada atia duas bortas.

Duos maridos appeit (nde aldet Deu); e dopiu isteit a s’anima iscalmentu. Gustavu, primu, segundu Larentu; de ambos, doigh’annos nd’at s’impreu. Como son pari-pari bantzighende In sa medaglia chi tra titas pende’.

Dae chilcitos de oro sun tancados e remonidos in bidridu incavu; Larent’insegus, innanti Gustavu, gai no s’iden trapare trazados; e onz’unu pensende si consola’ d’aer ammentos da una parte sola.

S’impressione de s’atiadura, Paret chi l’est ammentu a donz’ingruju, prite sos duos ritratos ch’at in tuju, tocan imbena bascia in s’andatura e sos maridos, a girare asie, si furrian chentu ortas de sa die.

Gustavu in pensamentos mirat tortu, guasi de prevedire s’atzidente, invece Larenteddu es surriente che cando siat cuntentu d’esser mortu; ma in totosduos si bidet sa posa de zente chi suspetat calchi cosa.

Infatis, tia Maria, ad su rimursu Pro su primu, ca cando fit in mundu, s’isfrigaiat gia chin su segundu in una tzerta istantzia de su cursu. Però corrudu lu faghiat gai, chi Larenteddu no s’abbizeit mai. Poi, mortu cudde chelfend’afianzos, li neid: «T’isposo, ma chin su cuntratu, chi no mi fatas su chi l’asa fatu chin calecunu de sos tuos cumpanzos». «Ohi…» neid issa: «mi bi cheret custa! Pro chie mi leas… e tzufos l’aggiusta’.


Isteid fidele? No bi dia giurare; proa nde siat chi est avvilida pro su timore ch’in s’atera vida, potan de custa cosa arrejonare: e cando ad pensamentu in disisperu, paret chi los intendat de abberu.

Gustavu nende: «Chelz’ischire totu su chi neit de me!» «Chi fis che porcu e cando essias tue essiat s’orcu: poi chi fis rassu, brutu e bucalotu, e de no aer nudda de ispessiale… A mie invece, d’esser s’ideale.»

«In doigh’annos a duncas finghidu»! Grideit Gustavu: «Custu es traighimentu?» «Ae passentzia.» Tando neit Larentu : «Isteit issa chi m’at cunvinchidu; tratantu chi gia l’ischis, no son pagos cussos chi connoschian sos fiagos.

Si ti depera fagher cussa lista; b’est s’avocadu de su tertzu pianu, su conte, su babbai, su capitanu… e puru Giggi cuddu elettricista chi li ponzeit campaneddu in muru.» «Puru chin isse?» «Si, chin isse puru!»

Sas boghes chi li torran frequentes no son che pro cunsentzia chi peora’ e pro pecados chi fateit in s’ora, movidos dae iscrupulos presentes. Si ch'iscapada fata bella o bruta, a una-una l’est torrende iscuta.

Aposta sufrit, ca penas e fuos Son pro custos ammentos de sos fatos. Tando si mirat torra sos ritratos, pulit su idru e basat totos duos; poi suspirende e laras a tzocheddos: narat: «Fin bonos-bonos, mischineddos!»



Cabu de susu (antonalta)

Olbia, Civita fisti e Terranoa, posta in sinu tra Figari e Cerasu Chin Taulara chi s'unda t'iscoa. Cartagine fateit su primu pasu. E tue prenda, a s’iscogliu unida, Bianca fiza, b'as bestidu ‘e rasu. Como onorende de s'istranzu, ennida, mustras a destra e manca, bellu visu tra roca e isciuma, sa rena salida. Su ighinu Golfu 'e Granci, pius pretzisu, in arantzu travian ma sa Cugnana, faghet ancora s'iscanzidu risu. Mudeju, chessa, mare a travuntana, dende profumu a sa Costa Ismeralda, faghen de Marinella, una funtana, inchitende-li costa in una falda meravizosa, chi no cuat fundu. Porto Rotondo e Pedra Ruja azalda de fagher afianzu in giru tundu a s'isuledda 'e Saffi e de Mortoriu, cogliende grabbos de isteddadu mundu. Cala Volpe e Capricioli, gosoriu dana a Capacio, Romatzino e Paglia, tinghenghe cogorosta pro pius boriu. Porto Cervo, inghiriat che muraglia Sas franzas de Nibani in su cristallu, pro nde estire paris tale maglia. Riflessu turchinadu e raju giallu, intro s'abba s'immaggine 'e Caddura, carignat e costodit in unu ballu. Tra niberu e lidone, in sa calura, accoglit in prim'ordine, turista, cun albergos e villas in fregura de su mantessi logu, ue s'artista a dissignadu chena nd'alterare candidas calas, pro pischina o pista. A malu coro enit de lassare prima Patritza, poi Capo Ferro, chi sole, paret bramas ischidare. A s'avreschìda, in ojos aferro s’isula e Bisce che faru irrajada; poi oltende a destra los acherro in Iscia 'e Vaca, intro 'e Baia; nada, de Sardinia, costa orientale. Custa, dae Caputzinos saludada Intro su Golfu de Artzachena, es tale, chi Monte Moro li pagat rimbursu, intrende a imbudu, donu naturale pro villaggios a ladu 'e Cabu D'ursu; ue su veru faru si l'addossa

e a bratzos abertos dat sucursu a s'isuledda 'e Porco e Punta Rossa; fatende tzinnu a mama Caprera, de s'italicu eroe, insigna fossa. Sa coa drita de Punta Galera, faghet ischina a Monaci, isolada; ma istringhende petorra sintzera, a Madalena, restat arrambada pro fagher totas duas afianzu a Sant'Isteven, prella chi annada’ in s'ispiju 'e Palau, lidu licanzu chi s’imbalzu vulcanicu at cundidu de arestes pupas postas a iscanzu tra landajone e ruu fioridu, inserrende in abbratzos sos colores chi mai balente artista a coloridu. Dae Punta Sardigna; pius minores, sighini Portu Puddu e Portu Liscia e Portu Potzo, chi franghende umores, a s'isvilupu, contributu isfriscia’, a su sardu aoradu setentrione: ue Tirrenu e Mare Sardu miscia' isperiende sa Punta Falcone, cun isulas, Budelli, Spargi e Presa. Santa Maria de Ratzoli che pone, pro bonu tratu, cun Santa Teresa, frenu a s’unda in Buca ‘e Bonifatzu, chi cando ispianat sa pretesa, induet a bellu de abberrer bratzu pro cumprire sa prenda ‘e Capo Testa, chi l’allorigat totu su mustutzu, Porto Longone cumbidende festa in una ismentigabile ijone de rocas rujas ch’intro s’abba innesta. Mente t’iscalfit, s’antigu contone, de turre Longosarda chi unu deris dendeli nome, ti bramas chi sone’ comente cando a su romanu abiris, de Tibula sa porta no lontana, a iscarpellinos e picapedreris. Duncas es cue ch’iscanzis fentana pro intender in altu, cantu intrisu, intonadu dae sorre corsicana. Risponde dae basciu, in unu acisu, cun una retrogada torrada, s’alta e sonante Costa Paradisu. Lastima e movitia est acabbada, ma tzeltu, meraviza no acabba', ca comente una mantua trapuntada, nd’ides una in asciutu e una in s’abba

de Colba, de Vall’Alta e Monte Russu, ch’imbidian a Vignola, ca l’ingabba’ sole, e corteggiat porfidu, si cussu l’ispijat de s’immaggine, colore paris a Portobello, antu indiscussu; chena lassare sa Rena Majore ne tantumancu Trinità D’angulta chi cuncordan cun s’unda su tenore e a su friscu, umpare lean consulta: entu pro contra e luna mesa oghe, nende a Casteddu Sardu: “Como iculta sa sirenada ‘e su Coghinas, foghe”, chi a bragas, manu in barras si prepara, e pro cantu b’at estru e no l’atroghe', s’acherat in su Golfu ‘e s’Asinara a petus fora che unu zigante. Dae su casteddu in suta s’imbara sa Turre Saracena e s’Elefante, chi unin s’arte umana e naturale, su passadu, su oje e posca intrante. Colvula cun cestinu tundu e ovale, cadreas, pischeddos; sa pramma istajona su raru artigianadu tou locale. Marina ‘e Sorso, Maritza e Platamona rena e sale azis dadu a Anglona in coro e contivizu a Tatari, matrona; in poesia sarda onzi decoro, in litu naturale, noa poesia e a costumantzia massimu tesoro. Portu Turre, ch’isparghet mezoria, si nd’abbizeit Punicu e Feniciu, e no de mancu sa romana ghia, lassende monumentos, fama e diciu, zonas termales, istradas e pontes. Como lotas melcados pro su niciu, conchistende marinos orizontes cun modernos traghetos e navios chi pro venturu cheren chi t’aprontes. Pilo e Tonnara, pressat sos avvios a Istintinu chi rete dipana. Punta Negra e Fornelli, pro disios de onzi pische t’abberit sa tana, pius suta, pro coraddu e aligusta, Capo Falcone e s’Isula Piana chi a mesudie sardu, briu gusta’. cumpostu originale dae Antoni Altana.