Giacomo Marramao

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.


Articulu in logudoresu

Giacomo Marramao (Catanzaro, 18 santuaine 1946) est unu filosofu italianu.

Biografia[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

Allievu de Eugenio Garin, in su 1969 si laureat in Filosofia in s'Universidade de Firenze. Dae su 1971 a su 1975 continuat sos istudios in s'Universidade de Francoforte, trabagliende massimu subra sos diversos filones de su marxismu italianu e europeu. In su 1971 pubblicat Marxismo e revisionismo in Italia, chirchende in Gentile sa jae filosofica de su marxismu italianu. Dae su 1976 a su 1995 insinzat "Filosofia de sa polìtiga" e "Istoria de sas dottrinas polìtigas" in s’Istituto Universitario Orientale di Napoli. In dies de oe insinzat in s'Universidade Roma Tre. Est istadu unu de sos printzipales istuidiosu de su pensamentu de Carl Schmitt.

Oberas[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

  • (IT)L'ordine disincantato, Roma, 1985
  • (IT)Minima temporalia. Tempo, spazio, esperienza, Firenze , 1990
  • (IT)Kairòs. Apologia del tempo debito, Roma 1992
  • (IT) Cielo e terra, Roma, 1994
  • (IT)Passaggio a occidente. Filosofia e globalizzazione, Torino, 2003
  • (IT) La passione del presente, Torino, 2008