La donna della domenica
Articulu in logudoresu
La donna della domenica (in sardu:Sa fèmina de sa domìniga) est unu romanzu grogu de Fruttero&Lucentini, pubrigadu in su 1972.
Inredu
[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]Su romanzu est ambientadu in Torinu e relatat sas imbestigaduras de Santamaria su cummessàriu subra de su mortorzu de Garrone s'architetu, pessonazu chi zughet una bida de isbirgos iscuàllidos in sas avoretas de su Turinu “artu”. S'architetu cumparet ochìidu in s'uniambiente suo cun sa carrotza derruta dae unu fallu de pedra. Intre sos protagonistas de s'acontèssida bi sunt finas sos amigos Anna Carla Dosio e Massimo Campi. Sa prima est sa muzere de un'industriale ricu, su segundu est unu zòvanu de sa burghesia arta turinesa, imboligadu in un'acapiadura omosessuale iscafeinada cun Lello Riviera, un'impreaditu comunale cun belleidades de intelletuale. Anna Carla e Massimo sunt in mesu de sos primos suspetados, peri ca Garrone faghiat parte, paris cun àteros pessonazos, de unu “teatrigheddu privadu” issoro, in ue crìtigant cun fortza sos bìssios, s'allòdiu e su malu sabore de sos cunnotos issoro. Istraca de su pessonazu de Garrone,, Anna Carla proponet a Massimo, in una lìtera annicada, chi a pustis no at remìtidu, peroe chi nch'est ferta su pròpiu a manos de sa polima, de “l'eliminare” dae sa bida issoro. Dae cussu mamentu, ambos ant esser imboligados, malugradu issos, in sas imbestigaduras. Finas Lello, serende chi sa relassione sua cun Massimo est probiana a s'agabu, s'apentat pro sas imbestigaduras, pro ispìritu de fùrria: nch'ant a cromper – sena si nd'abizare dessintotu – a curtzu de sa beridade, e at a esser ochìidu dae su mortore de Garrone inche su Balon, su mercaditu turinesu de sos pùlighes. Santamaria su cummessàriu (chi a s'agabu de s'acontèssida at a tenner un'abentura cun Anna Carla) arribat a sa solussione de su casu peri unu ditzu peemontesu, “La cativa lavandera a treuva mai lo bon-a pèra” (Sa samunera mala no agatat mai sa pedra bona). A inghìriu de sos pessonazos printzipales, fùrriant numerosas àteras figuras, de sos pizos sotziales prus bariados: sas sorres antzianas Tabusso, abbuadas cun s'impreada de foghile in sa billa issoro de montigru, arrocada dae unu tràfigu prosperosu de prostitutas e crientes; Vollero su gallerista, chi mancari timat de esser iscobertu dae sos crientes suos, s'aprovisionat in cuarnitzas inche su “Balon”; Bonetto s'ameriganista, un'intelletuale istravanadu, pèrdidu in palas de iscudadas curturales improbàbiles, inùtiles (e probabirmente imazinadas) cun cullegas detestados. Pro sa richesa sua de pessonazos e sa profundidade de s'anàlisis sicolòziga, su romanzu custìtuit unu retratu meda berdaderu de sa sotzietade turinesa de cussos annos.
Tzine e telebisura
[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]Su romanzu aiat tentu èsitu mannu e nde fiat istadu bogada in su 1.975 una pellìcula cun su matessi tìtulu: “Sa fèmina de sa domìniga”, aderetada dae Luigi Comencini cun Marcello Mastroianni (Santamaria), Jacqueline Bisset (Anna Carla Dosio), Jean-Louis Trintignant (Massimo Campi) e Lina Volonghi (Ines Tabusso).
In su 2011 sa Rai Fiction, cun Rizzoli Audiovisivi, at produìdu una minisèrie bogada dae su libru, aguarmente cun su matessi tìtulu “Sa fèmina de sa domìniga”, interpretada dae Andrea Osvart, Giampaolo Morelli, Ninni Bruschetta e Fabrizio Bucci.