Gregoriu su Mannu
Articulu in logudoresu
Gregoriu su Mannu, naschidu in Roma in su 540. Romanu, de sa “gens Anicia”, prefetu de Roma. Su 572 si faghet padre e benit inbiadu dae su paba Pelagiu II a Costantinopoli inue est istadu po ses annos. Fattu paba a sa morte de Pelagiu II (590). Si preoccupat de sas popolatziones durante s' invasione de sos Longobardos, proponindesi de cunvertire a sa fide cristiana custu populu. De ammentare s'initziativa sua po sa cunversione de sos Anglos,inbiende in Britannia (Inghilterra) su padre romanu Austinu e ateros 40 padres.
Su re Etelbertu retzit su batijimu su 597. Gregoriu s'est proccupadu de sos benes de sa creja, po servire a sos poberos, a sos monasterios, po sos preideros e po sos edificios (crejas, cappellas). At curadu sa liturgia, sa musica religiosa (cantu gregorianu). At tentu rapportos cun sa Sardigna, comente resultat dae calchi littera inbiada a piscamos de sa Sardigna.
Iscrittos[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]
- Commentu a su Canticu de sos Canticos,
- Moralia in Job (commentu a su liberu de Giobbe),
- Regula pastoralis,
- Omelias subra Ezechiele,
- Dialogos, e litteras.
Est mortu su 12 de martu 604. Sa festa sua est su 3 de cabidanni.