Ignatziu de Loyola

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.


Articulu in logudoresu

Pintura de Ignatziu de Loyola

Ignatziu de Loyola (Loyola, 24 de nadale 1491 - Roma, 31 de trìulas 1556) est su fundadore de sos Gesuitas, e in su 1622 est istadu proclamadu santu dae su paba Gregorio XV.

Biografia[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

Est naschidu in Loyola in sa provintzia basca de Guipùscoa. Picioccu de 15-16 annos est paggiu de su Tesoreri de su Regnu de Castiglia (Juan Velasquez de Cuellar). Giovanu ada frecuentadu su mundu de sa Corte e-i su mundu militare. Est presente a sa difesa de unu casteddu a Pamplona, attaccadu dae sos frantzesos: benidi feridu a un'anca dae unu colpu de bombarda (1521).

Chirchende de si curare s'anca, po passare su tempu legede calchi libru, una vida de Cristos, e una vida de santos. Comintzada a si li presentare a sa mente calchi pensamentu nou po sa vida sua. Creschede su disizu de si cunvertire a Deus. Si dada a una vida de penetentzia comente eremida (Manresa 1522-1523).

Appuntada in unu quaderneddu su chi fudi vivinde e sos pensamentos chi li passaina po sa mente. Andada a Monserrat, in Catalogna, a su Santuariu de Nostra Signora. Si cunfessada e faghede unu izadolzu, veglia d'armi, denanti de sa Madonna. Làssada s' arma chi teniada, e bestidu poberamente, partidi cun s'intenzione de andare a Gerusalemme, faghere penitentzia e faeddare de Cristos a su prossimu. Ma dae Gerusalemme devede torrare in Ispagna. Intantu ada cumpresu chi devede istudiare po podere agiuare sos ateros.

In s'ijerru de su 1528 partidi solu e a pe, e andada a Parigi a istudiare in s'Universidade da sa Sorbonne. Allogiada in s'ispidale, chi est su logu inue andana sos poberos, e po vivere pedit s'elemusina. In su 1533 diventada Magister Artium.

No istudiat solamente però, ma chircat cumpagnos chi chelzana condividere su progettu de vida chi tenet in mente. In su 1534 ada conchistadu ses cumpagnos : Pierre Favre (frantzesu), Francisco de Xavier (de Navarra), Alfonso Salmeron, Diego Laynez, e Nicolas Bobadilla (ispagnolos), Simao Rodrigues (portughesu). Su 15 de austu 1534 si incontrana a Montmartre affaca a Parigi, e si ligana a Deus e tra issos cun unu votu de povertade e castidade e cun s'impignu de andare a Gerusalemme, comente missionarios de Cristos; si custu no esserat possibile de si ponnere a dispositzione de su Paba.

Sos sete cumpagnos su 1537 sunu a Venètzia po s'imbarcare po Gerusalemme, ma custu no est possibile a motivu de sa gherra cun sos Turcos. Detzidini de diventare predis, po podere preigare su vangelu de Cristos, e gai faghene in Venetzia e in logos affaca a Venetzia. Ignatziu e ateros duos andat a Roma cun s'intentzione de ottennere s'approvatzione dae su Paba de sa familia religiosa chi ana detzisu de comintzare. Su paba Paulu III appròvada s'Ordine religiosu Cumpagnia de Gesus cun sa Bulla “Regimini militantis Ecclesiae” (27 de cabidanni 1540).

Sos cumpagnos si agatan umpare a Roma, e Ignatziu benit nomenadu su primu Superiore Generale. Si frimmada a Roma, e dae Roma sighidi e guidada sos cumpagnos chi àndana missionarios in Europa e fora de Europa, iscrinde litteras e Istrutziones. Ignatziu a Roma, si occupada puru de pitzinnos orfanos, de poberos, de feminas in difficultade.

Ignatziu ada iscrittu unu libereddu Esercitzios ispirituales, libereddu de istrutziones po unu caminu de vida ispirituale, po ponnere ordine in sa propia vida.

Moridi a Roma su manzanu de su 31 de triulas 1556. Est istadu proclamadu santu, umpare a unu de sos primos cumpagnos Francisco de Xavier, su 1622.

Àteros progetos[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]