Museu MATer - Museu de s'Archeologia e de su Territòriu
Coordinadas: 40°12′46.46″N 9°17′01.06″E / 40.212906°N 9.283628°E
Limba Sarda Comuna. Abbàida sas àteras bariedades gràficas:
| Museu MATer - Museu de s'Archeologia e de su Territòriu | |
|---|---|
| Logu | |
| Istadu |  Itàlia
|
| Localidade | Mamujada |
| Indiritzu | carrera Manno 18 |
| Caraterìsticas | |
| Tipologia | archeològicu, etnogràficu e antropològicu |
| Istitutzione | 17 de maju de su 2014 |
| Gestione | Cooperativa Viseras |
| Diretore | Mario Paffi |
| Situ web | |
Su MATer - Museu de s'Archeologia e de su Territòriu est unu museu sardu, dedicadu a sa cultura e a su territòriu de Mamujada.
Istòria[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]
Su museu, inauguradu in su 2014[1][2] in su chi fiat su dominàriu de sa famìlia Golosio[3], faghet parte de su sistema museale MaMu (MamujadaMuseos), gestidu dae sa cooperativa Viseras[4][1], paris a su Museu de sas Caratzas Mediterràneas e a su Museu de sa Cultura e de su Traballu.[1]
Progetadu dae su grupu de Studio Azzurro[5], impreat sas tecnologias multimediales pro valorizare sos monumentos megalìticos de importu mannu de sa bidda, mescamente isteles decoradas e perdas fitas (s'esèmpiu prus famosu est cussu de sa Perda Pintà, connota fintzas cun su nùmene de Istele de Boeli, chi si podet agatare a intro de sa bidda) e sos ligàmenes issoro cun sa cultura mamujadina de oe.[5][6]
Espositzione[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]
S'espositzione de su museu est partzida in tres salas temàticas interativas. cun temas diferentes ma ligados s'unu cun s'àteru.
Sa de una sala - Su patrimòniu archeològicu de Mamujada[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]
In custa sala si podent bìdere unu plàsticu de su territòriu de Mamujada e una riprodutzione de sa Perda Pintà, e in su plàsticu e in su muru in palas benint projetadas sa mapa de sos sitos de importu prus mannu e immàgines e vìdeos de su territòriu. In custa manera benint ammustradas fintzas sas àndalas antigas ligadas in tempos antigos a sas perdas fitas, e in dies de oe a logos comente su Santuàriu de Santu Còsomo, e s'istratificatzione istòrica de su territòriu.[5]
Sa de duas salas[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]
In custa sala un'ischermu verticale tàtile permitit de interagire cun sa gente de sa bidda, dae sos prus giòvanos a sos prus mannos, incarchende in sas immàgine issoro e faghende·los chistionare. Cada persone contat una cosa diferente: un'ammentu, un'emotzione o unu contu, permitende a su bisitadore de connòschere mègius chie in su territòriu b'istat.[6]
Sa de tres salas - Sa sala de sa narratzione[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]
In sa de tres salas, chi tenet un'impostatzione prus "documentarìstica", est possìbile pompiare documentos chi contant su significadu de sa festa de Santu Còsomo, s'iscoberta de sas perdas fitas e sas emotziones chi at causadu e fintzas sos nùmenes de su territòriu, sa bida de sos pastores e de sos massajos e àteras immàgines e vìdeos medas. Totu custu fintzas gràtzias a sas intervistas fatas cun sos abitantes de Mamujada, chi sunt sas boghes e sas caras de s'espositzione.[6]
Riferimentos[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Un’aplicatzione pro sas màscaras, in La Nuova Sardegna, 30 abrile 2017. URL consultadu su 20 austu 2021.
- ↑ (IT) Mamoiada inaugura Mater il suo museo archeologico, in La Nuova Sardegna, 17 maju 2014. URL consultadu su 21 austu 2021.
- ↑ (IT) Mamoiada, Museo dell'archeologia e del territorio - MATER, in Sardegna Cultura. URL consultadu su 21 austu 2021 (archiviadu dae s'url originale su 21 austu 2021).
- ↑ (IT) Mario Paffi, La gestione del sistema museale di Mamoiada, in Dialoghi Mediterranei, 1º trìulas 2020, ISSN 2384-9010.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 (IT) Lidia Decandia, Percorsi e terre di mezzo: dai cammini degli antenati ai luoghi dell'incontro e della festa contemporanei: il museo mater di Mamoiada, in 9° Congresso Città e Territorio Virtuale, Roma, 2, 3 e 4 ottobre 2013, Università degli Studi Roma Tre, 2014, pp. 887–893. URL consultadu su 21 austu 2021.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 (IT) Lidia Decandia, Orme di pietra nel paesaggio: un museo per riannodare il rapporto tra una comunità e il suo territorio, in Scienze del Territorio, vol. 7, 2019, pp. 128–136. URL consultadu su 21 austu 2021.
Ligàmenes esternos[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]
- Situ ufitziale, in museodellemaschere.it. URL consultadu su 26 santandria 2023.