Giovanni Dore

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.


Artìculu in LSC

Giovanni Dore (Sune, 1930S'Alighera, 2007) est istadu unu presbìteru, etnomusicòlogu e museòlogu sardu, istudiosu de traditziones populares sardas.

Biografia[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

Religiosu e chircadore de sas traditziones sardas, Giovanni Dore at cuntzentradu is istùdios suos subra is istrumentos musicales populares e subra is poesias religiosas iscritas in limba sarda.

Organòlogu non acadèmicu, at ammanniadu is istùdios incomintzados durante sos primos deghis annos de su noighentos dae su musicòlogu casteddaju Giulio Fara.

In prus de chimbanta annos de atividade, at regollidu prus de chimbigehntos istrumentos musicales, trastos sonoros e ordìngios fònicos chi at tentu manera de pònnere in ammostru in medas mostras regionales e internatzionales chi, partende dae sos annos setanta, funt istados regollidos in su Museu de sos Istrumentos de sa Mùsica Populare, aparitzadu in sos locales de sa domo filigresa de sa crèsia de Santu Nicolau de Bari de Tadasune, in provìntzia de Aristanis. Su museu es divènnidu cun sos annos logu de riferimentu pro istudiosos internatzionales de etnomusicòlogia.

De importu, sas regortas de poesias religiosas sardas publicadas dae s'ISRE (Istitutu Superiore regionale Etnogràficu), tzentradu mascamente subras sos cumponimentos narados gosos, chi su chircadore cunsideraiat imparentados cun sos Kontakia bizantinos. S'opera sua ùrtima est istada dedicada a su preìderu Giovanni Battista Madeddu, nàschidu in Ardaule.

Dore s'at isceradu fintzas che divulgadore etnomusicale, publichende medas sàgios in revistas e òperas sientìficas, pighendi·si in prus s'incuru de trasmissiones radiofònicas e televisivas ispetzialìsticas.

In su 1977 at bintu su Premio du Cultura de sa Presidèntzia de su Cussìgiu de sos Ministros. A pustis de sa morte, sa regorta de istrumentos musicales at passadu in eredade a dos nebodes.

S'òpera de Dore est istada istìmulu culturale pro musitzistas sardos numerosos e est istada avalorada dae etnomusicòlogos, intre chie Roberto Leydi, Sandra Mantovani, Febo Guizzi, Diego Carpitella, Pietro Sassu, Paolo Mercurio e dae su linguista Giuseppe Mercurio.

Òperas[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

  • Gli strumenti della musica popolare della Sardegna, Casteddu, 1976.
  • Gosos e ternuras: testi e musiche religiose popolari sarde secondo l'antica e ininterrotta tradizione di pregare cantando, Vol. I, Istitutu Superiore regionale Etnogràficu, Nùgoro, 1983.
  • Gosos e Ternuras, testi e musiche religiose popolari sarde secondo l'antica e ininterrotta tradizione di pregare cantando, Voll. II e III, Istitutu Superiore regionale Etnogràficu, Nùgoro, 1996.
  • I testi del dramma silenzioso del Venerdì Santo ed il rito degli strepiti, in “Liturgia e Paraliturgia nella Tradizione orale”, a incuru de P. Sassu e G. Mele, Bolòtana, 1991.
  • I miei incontri con i suonatori di launeddas, in “Launeddas”, a incuru de G. Lallai, ISRE, Casteddu, 1997.
  • Canticos Sacros in Sardu Idioma, Giovanni Battista Madeddu (1741-1809), Bilartzi, 2006.
  • La voce della musica: don Giovanni Dore, a incuru de Silva Marras e mùsicas de Gavino Murgia, Brescia, 2010.
  • Do-Re-Musica, atos de su cumbèniu de istùdios in onore de Don Dore, Tadasune, 25-26 Maju 2012, a incuru de M. F. Pili, S. Pisanu e G. Dessì, Tàtari, 2015.