Museu de sa Vida e de sas Traditziones Populares Sardas

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.

Coordinadas: 40°19′00.84″N 9°20′07.8″E / 40.3169°N 9.3355°E40.3169; 9.3355

Custu artìculu est iscritu cun sa grafia Limba Sarda Comuna. Abbàida sas àteras bariedades gràficas:

campidanesu · logudoresu · nugoresu

Museu de sa Vida e de sas Traditziones Populares Sardas
Pratza esterna de su museu
Logu
Istadubandiera Itàlia
LocalidadeNùgoro
Indiritzucarrera A. Mereu, 56
Caraterìsticas
TipologiaEtnogràficu
Istitutzione1976
Abertura1976
GestioneIstitutu superiore regionale etnogràficu
Bisitadores29,930 (2022)
Situ web

Su Museu de sa Vida e de sas Traditziones Populares Sardas est unu museu de Nùgoro.

Istòria[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

S'agatat in su montigru de Santu Nofre, in unu cumparis realizadu a printzìpios de sos annos sessanta de su sègulu coladu. Sos fraigos, progetados dae s'architetu Antoni Simon Mossa, sunt istados fraigados intre su 1950 e 1960, e presentant una genia e una repartzidura de tretos chi tirant a refraigare unu trighìngiu sardu traditzionale ideale. Bi sunt totu sas tipologias de logos: dae sa pratza cun sa crèsia a sa domo campidanesa.

Su nùmene in sos annos de fraigadura fiat Museu de su costùmene e de sas artes populares, ma a pustis de su 1972, cun sa creatzione de s'Istitutu superiore regionale etnogràficu (ISRE), de su cale como est propriedade, l'at cambiadu incussu de como.

Est istadu abertu a su pùblicu in su 1976; dae su 2004 su museu est istadu torradu a nou e ismanniadu.

Su Museu[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

Su museu tenet prus de 8'000 repertos, chi benint pro sa majoria dae su perìodu intre s'acabu de su XIX sèculu e sos primos chimbanta annos de su XX sèculu.

Sunt de interessu particulare pro sa richesa e sa bariedade issoro sa regorta de bistimentas populares festivas e diàrias, su repertòriu de breves de prata e in pedras e materiales bariados, sa collida de alamaramentos baliosos (butones, cannacas, aneddos, arrecadas) e sos materiales tèssiles (cobericàssias, mantas, bèrtulas). In prus de custu, si singiolat sa partzidura cunsacrada a sas caratzas traditzionales de sa Barbàgia (sos Mamuthones de Mamujada, sos Thurpos de Oroteddi e sos Boes e sos Merdules de Otzana), gasi che s'isponidura de panes diàrios, festivos e tzerimoniales de su de Nùgoro e de durches relatzionados cun funtziones particulares familiares e religiosas.

Su pitzu de su montigru de Santu Nofre (588 m.), a ue s'arribat sighende su caminu addae de su museu a longu de su girone numenale, oferit unu panorama globale de sa bidda cun vistas sugestivas a subra de su fundale mannu a su sud, de su monte Ortobene a s'est e de su Supramonte de Ulìana a su sud-est; in su màrghine istremu sud-otzidentale de sa leada, rupit su nuraghe Tanca Manna, apicadu a unu blocu de granitu.

Ligàmenes esternos[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]


Controllu de autoridadeVIAF (EN141619945 · LCCN (ENnr00020706 · SUDOC (FR229603254 · WorldCat Identities (ENnr00-020706