Tziviltade nuraghesa

Dae Wikipedia, s'entziclopedia lìbera.


Articulu in nugoresu

Nuràghe Rùju in sa Provìntzia de Tàtari.

Sa tziviltàde nuraghèsa o nuràgica fit naschia in Sardigna e abbràtzat unu tempus chi àndat dae s'edàde de Brùnzu a su sèculu de II p.C., comomài in epoca de appoderamèntu romanu chi at jùttu sa tziviltade nuraghesa a si nche rùgher, in belle totu s'ìsula, e a su sèculu de VI p.C. in Barbàgia[1][2][3].

Custa tziviltade sarda dèpet su nomine suo a sos nuràches, sas tùrres chi fàchent s'isula tantu fentomàda pèri su mundu e sunt gàlu testimonia de s'isvilùpu in cussa epoca tuccànde dae ateras tziviltades chi bi aìat prìma, nòdias pro sos monumentos megaliticos, comente a sos dolmen, e menhir.

Sos nuràghes sunt tèntos in cunsideru comente sos monumentos megaliticos menzus mantèsos in Europa. De s'iscòpu chi serbìant si nde arresònat dae nèssi chìmbe seculos e galu sunt parìtzas sas dimàndas de pònner a cràru: bi at chìe los bìet comente tumbas e lòsas e ateros comènte domo simbolica de zigàntes, ateros galu fortes, o fùrros pro fùnder su metallu, o presònes o tempios pro addiosàre su sole.

Ateras boches[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

Agganzos de foras[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

Bandera de Sardigna
Istòria de Sardigna

Notas[modìfica | modìfica su còdighe de orìgine]

  1. (LA) Gregòriu su Mannu, Epistula ad Hospitonem
  2. (IT) Raimondo Carta Raspi e Alberto Ledda, Storia della Sardegna, Milanu, Mursia, 1974, p. 277.
  3. (IT) Francesco Cèsare Casula, La storia di Sardegna, I, Evo Antico Sardo : Dalla Sardegna Medio-Nuragica (100 a.C. c.) alla Sardegna Bizantina (900 d.C. c.)., 2017.